In dit huis
jouw nieuwe huis
waar jij opnieuw begint
woonde vroeger die man
die zomer en winter
leefde in zijn korte broek
En terwijl jij meet en schuurt
denk ik aan die man
die als een knaagdiertje
het volmaakte holletje bouwde
voor zijn gearrangeerde partner
tot in de gewenste perfectie
Hij boorde en freesde
op nachtelijke uren
had weinig compassie
met het slapende buurschap
De boom in de tuin
moest worden afgezaagd
kordaat, we kunnen niet anders zeggen
had hij de grenzen
van zijn eigen tuin
weten op te rekken
De illegale vloerverwarming, zelf geïnstalleerd
met schoonheidsfoutjes
kon nooit meer lager worden gezet
dus zat het hele gezin
het hele jaar in korte broek
Buurvrouw links parasiteerde mee
op al die warmte
met de laagste energierekening
tot zelfs Eneco het niet vertrouwden
en haar gasinstallatie kwam inspecteren
toen kwam er leed
waarbij vader en moeder vochten
en de arme kinderen moesten huilen
er kwamen barsten in het geluk
het was heel tragisch
en het knaagdiertje probeerde
construerend te compenseren
wat er allemaal aan ontbrak
ze gingen uit elkaar
en hij ging zelfs
niet veel later dood
In dit huis
jouw nieuwe huis
is dit allemaal gebeurd
Merk je daar iets van?
Hangt er nog iets van in de lucht?
Zweeft het karma van het knaagdiertje
tussen jouw nieuwe muren?
Dit is de eerste van een serie gedicht-portretten over mensen die een nieuwe woning betrekken ergens in de stad. Deze vormen een dwarsdoorsnede van mensenlevens, op de grens van achterlaten en opnieuw beginnen.