Knopenverzamelingen in rommelwinkels: potten met knopen, blikken met knopen. Ik zag zelfs ooit een metalen gereedschapkist vol met knopen. Niet te tillen dus hij bleef daar.
Fourniturenwinkels; heel soms heb je geluk en bestaan ze nog. Winkels met knopen verdwijnen uit ons straatbeeld. In deze winkels hebben ze vaak kokertjes met aan de buitenkant één knoop en in het buisje de voorraad. Soms worden deze in dozen of kisten gepresenteerd aan klanten, dus in vertikale postitie. Vaak hebben ze de kokers in horizontale positie in kastjes in de wand, mooi op kleur. Van de vloer tot aan het plafond knopen. Fascinerend.
In Rotterdam is een goede stoffenmarkt. Daar zijn ook enkele fourniturenkramen. Ik stond laatst voor één van deze kramen. Ik had wat spelden en dergelijk nodig. Ik keek eens rond en zag wat moois opbloeien tussen de verkoper en een koper. De klanten voor de kraam waren alleen maar dames. De verkoper was een man. Ik zag een ruw concept ontstaan voor een nieuw soort datingshow op de tv. Niet boer zoekt vrouw maar….
Knopen, vroeger van been, ivoor, hout. Gebruikt als versiering of als sluiting. Spaarzaam werden knopen van kleding afgehaald en in een pot bewaard, je wist nooit wanneer het van pas zou kunnen komen. Later werden ze van plastic gemaakt, bakeliet of metaal. Aan kleding zit soms een reserveknoop, hoeveel mensen bewaren die tegenwoordig nog?
Gefascineerd door knopen. Niemand wist dat het kon totdat mijn vader het hardop zei en toen werd het waarheid en niemand vond het gek. Tijdens verhuizingen, kris kras door het hele land gingen er telkens weer glazen poten vol knopen mee. Potten zo groot dat ze niet in een doos pasten.
Hij, mijn zwager, was net voorgesteld in de familie. Toen werd er weer eens verhuisd. In een rij vanaf het erf tot aan de trap naar boven stonden allemaal sterke mannen opgesteld. Alles, van degelijk en noodzakelijke huisraad tot buitenissige en vreemdsoortige verzamelingen, werd op deze manier getransporteerd naar boven, de trap op.
Hij verbaasde zich over alles wat er door zijn handen ging. En nog het meest over die enorme verzameling glazen potten met knopen. Mijn vader benadrukte dat dit nog maar het begin was, en sprak de legendarische woorden: “Wij zijn als familie gefascineerd door knopen”.