Ziet er patent uit: meisje op een asbestzolder

Daar staat ze dan, onder haar eigen zolderdak met de ruwe asbestplaten.

Liever heeft zij op de rommelzolder haar eigen vertrek. Haar eigen wereld. Niet helemaal perfect maar wel haar domein. Niemand komt er ongevraagd. Ze is op die manier al een beetje los van de rest van haar ouderlijk huis, haar broers en zussen en de ouderlijke macht.

Tegen de achterwand een kledingkast met de deuren wijd open. Op de linkerdeur ligt een tot een prop gefrommeld wit bloesje. Aan de deur een hanger met een gebloemde jurk. Bovenop de kast een televisietoestel met een houten kast en bolle beeldbuis. Opvallend zijn de snoeren in de ruimte, let ook op de lamp. Een gekke plek voor een lamp, ongeveer één meter boven de vloer. Wat is de functie van deze lamp?

Waarschijnlijk is de kamer niet heel groot, anders zou de tv wel een plek hebben gekregen op de vloer.
De kamer wordt verlicht door een tl-lamp, net onder de balk bevestigd. Zichtbaar in de tv. Net als de flitser van de camera.

Het plankje in de kast is een beetje rommelig, in tegenstelling tot de stang waar de rest van de kleding aan hangt.

Voor de kast het meisje. Het haar waarschijnlijk net uit de krullers. Ze zijn heftig en zitten nogal strak in de vorm. Een beetje borstelen wellicht? Het ziet er uit als het haar van een pop.

Haar jurk is licht van kleur, met net onder de borst een strak lijfje. Een mouw die een beetje poft. Het stofje zou een polkadot-patroon kunnen zijn, maar misschien is dat wat ik erin wil zien. Polkadot gaat immers nooit verloren. Ken uw klassiekers en de mijne.

Haar ogen zijn geaccentueerd door de aangebrachte make-up. Ze heeft kortom haar best gedaan om goed voor de dag te komen. Blijkbaar is er iets gaande waardoor het belangrijk is om er patent uit te zien.

Haar handen rusten op de heupen, een beetje stoer. Haar kin iets omhoog. Wie maakt haar wat?
Haar mond, een beetje scheef getrokken, doet vermoeden dat zij er eigenlijk zelf niet helemaal zeker van is. Maar als ze nu genoeg haar schouders naar achteren trekt is er waarschijnlijk niemand die het ziet of merkt.

Een prachtig gevonden nostalgisch portret van tijdloze jonge overmoed.

Niet weten wat je gaat aantrekken is een heel vermoeiende aangelegenheid voor de meeste jonge dames. Ze krijgen het er warm van. Het haar neemt bizarre vormen aan vanwege statische reacties. Het bed en de vloer raakt steeds voller bezaait met alles wat het nét niet is. En weer duiken ze in de kast op zoek naar dat ene…

Is dit meisje er klaar voor of begint ze toch weer opnieuw?