Een vrouw zittend aan een tafel naar Gerard ter Borch
In het crossmediale programma De Gezonken Meesters staan 6 Nederlandse meesterwerken centraal die verloren zijn gegaan met het zinken van schip Vrouw Maria in 1771. Voor de eerste bijeenkomst, in april 2024, werd ik uitgenodigd om naar het Scheepvaartmuseum te komen. Daar hoorden we wat er in de originele oude veilingcatalogus stond over het desbetreffende werk van Gerard ter Borch.
Op transport naar Rusland, richting Catherina de Grote, is het schip gezonken in de Oostzee bij Finland. Daar ligt het schip nog steeds op de bodem.
Ik vond het interessant om in de huid te kruipen van een kunstenaar waarvan ik het werk niet goed kende. Ik deed mee aan de vierde aflevering waarin Gerard Ter Borch centraal staat. Ik haalde ook nog de finale!
Omdat er geen beeld is maar wel een beschrijving uit een oude kunstveiling catalogus heb ik dat gegeven gebruikt voor mijn eigen interpretatie.
Mijn palet bestaat uit papier: in afbeeldingen, afkomstig uit catalogi van kunstveilinghuizen, zoek ik naar de juiste kleurtonen en plasticiteit.Het samenstellen van dat palet is een minutieuze zoektocht. Ik bouw mijn werk op uit lagen grote én heel kleine stukken papier. Die lagen laat ik dan zo lang mogelijk los van elkaar, dus nog niet vastgelijmd, liggen. Dan kan ik nog flink schuiven, want iedere aanvulling heeft effect op het totaal beeld. Soms moet ik corrigeren in formaat, dan weer in kleur en op een ander moment in opbouw van de scène. Al knippend ontstaat langzaam mijn interpretatie van Een vrouw zittend aan een tafel. Ik heb niet zoals een schilder vanaf het begin een ondergrond. Dat vormt zich eigenlijk pas in de laatste fase. Dan zie ik wat ik nodig heb.
Schilderijen uit die tijd werden vaak op eiken panelen geschilderd. Omdat ik een paneel iets te plat vond kwam het idee om een mooi passend laatje te zoeken. Dat was een zoektocht naar een speld in de hooiberg. Immers, de kleur en afmeting moet natuurlijk goed passen. Dat laatje vond ik uiteindelijk in de kringloopwinkel in Soest.
Alles is ontstaan vanuit hergebruik, behalve de lijm, die is wel nieuw.
Knippen is anders dan fijnschilderen, maar in de beperking schuilt ook de kracht. Het dwingt mij te zoeken naar de essentie: met eenvoudige vormen een verhalend en elegant beeld creëren, dat de sfeer vangt van het schilderwerk van Gerard Ter Borch.
Het was een bijzonder leuk avontuur. Alle gemaakte werken die de finale hebben gehaald zijn te zien op de online expositie van De Gezonken Meesters.