De jolige jager

Het is in de nadagen van februari, als Koning Winter nog even stevig van zich laat horen. Vanwege een gaslek hebben we vertraging. We staan verkleumd op het perron, wachtend op wat komen gaat. Dan mogen we met een bus de reis voortzetten. Ergens onderweg stapt een plaatselijke gekkie in. Om haar pols een plastic zak, die aan lange hengsels heen en weer bungelt in de cadans van de busrit. Vanwege de veiligheid heeft ze zich in het vierpersoons­compartimentje met links aan de wandbeugels verankerd en houdt ze zich met rechts stevig vast aan een paal. Hoe komt het dat men met een plastic zak om de pols er zo snel armoedig uitziet? En hoe zorg je voor compassie terwijl iemand zich in je persoonlijke ruimte opdringt?

In het VVV-kantoor vragen we een stadsplattegrondje aan een naïeve puber. Zij zal tijdens haar voorjaarsvakantie als consulente de honneurs waarnemen. Alle professionele VVV-adviseurs zijn vertrokken naar de wintersport.
Op de vraag waar kringloopwinkels in het centrum van Assen te vinden zijn krijgen we het hilarische antwoord dat ze dat niet weet, maar – wijzend op de plattegrond – wel dat hier een AH is. Zonder het arme kind teleur te willen stellen knikken we vriendelijk en bedanken haar voor het advies. Verwonderd stappen we de kou in. Hoe komt het dat een naïef pubermeisje is achtergelaten bij een rekje met wat lokale toeristische folders? Moet zij daarmee zien te consuleren?

Op straat passeert ons de bestelbus van een plaatselijke slager. De diagonale letters over de gehele carrosserie trekken mijn aandacht: droge worst. Hier in Drenthe heerlijk pittoresk! Zo zie ik ze thuis niet. Al vind ik auto’s met moorkoppen op het dak behoorlijk charmant, zij zijn toch minder regionaal. Hoe komt het dat er zo weinig mensen hun auto versieren met lokale delicatessen?

Omdat we voor andere zaken zijn gekomen, de tentoonstelling The American Dream, lopen we vervolgens in draf naar het Drents Museum. Na de tentoonstelling passeren we toevallig een winkel van Terres des Hommes. Gesoigneerde pareldames begroeten ons vriendelijk. Een keurig gladgestreken winkel waar niets op aan te merken valt. Dan zie ik drie Chinese Dynastie-kommen, prachtig met de hand beschilderd. Hoe komt het dat ik deze ultieme gelegenheid om bij de experts van Kunst en Kitsch aan tafel te schuiven toch laat lopen?

Daarna ontdekken we Verkoopfabriek. Drie personeelsleden scharrelen rond in de buurt van de nostalgische verkoopbalie. Ze drinken ondertussen grote glazen hippe latte. Het assortiment is leuk, met een hoop DDR-vintage en overig Oostblok-objecten. Hoe komt al dat Oostblokvintage hier? Gaan zij van de Verkoopfabriek soms op jacht in voormalige DDR dorpen en steden? Hoe is de voorheen keuzeloze inwoner van een schrikbewind ertoe gekomen om het decor van zijn leven aan de vintagehandelaar mee te geven?

Achterin de winkel vind ik de jolige jager. Op een van de laagste planken in een kast, beetje ongedwongen tussen wat andere losse prullaria. Met zijn groene outfit en in zijn hand een konijn kijkt hij mij aan. Het lijkt alsof hij, een beetje aangeschoten, een jachtlied zingt. In de loop van de jaren is hij zijn gezicht een beetje verloren. Maar in de diepte zie ik nog zijn jolige trekken. Zal ik hem een nieuw gezicht geven?
Hij heeft een goede snor die tot ver voorbij de bolle wangen op zijn bovenlip rust. Zijn geweer hangt aan een riem over de schouder. Je kunt zijn kop, vol craquelé, optillen. Er zit een kurkje onder en zijn buik is een reservoir voor drank. Waarschijnlijk gemaakt in de periode tussen 1930-1950. Het is functioneel en decoratief porselein zonder merkspoor of teken van herkomst. Waarschijnlijk alleen voor de plaatselijke markt gemaakt.

Stevig in een krantje gewikkeld gaat de jolige jager bovenop in mijn rugzak. Thuisgekomen pak ik het nieuwe rekwisiet uit en zet het in het mijn decor. Ik zucht begerig. Terwijl ik Schnapps in zijn buikje giet hoop ik op beschonken loslippigheid over het leven in andere contreien. Alweer wacht ik op wat komen gaat. Maar dit keer tevergeefs.

 

Blog-archief

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *