De Hollandse vrouw

Hollandse vrouwEen afgedankte schoonheid met felblauwe kijkers. Erboven blauwe weerbarstige borstelige wenkbrauwen. In een vrouwelijke boog getekend. U kent dat vast wel van een oudtante, buurvrouw of een of andere lokale beroemdheid. Getekende wenkbrauwen.

Gaat u straks nog naar de markt kijk dan even goed rond, er zijn vast wel representatieve voorbeelden te zien. Ook bij u in de buurt.
Kijk goed of beide wenkbrauwen gelijk getekend zijn of dat er één een vrolijke zwier over het voorhoofd maakt. Ontspoorde gezichtsversiering, vaak aangebracht op een broos en wankel gezicht.
Zorgvuldig getekend alleen net naar het verkeerde potloodje gegrepen. Waardoor deze lieve mevrouwen vandaag met paarse wenkbrauwen in de bonus-kiwi’s staan te knijpen.

Je kunt gezichtsversiering zelf uitvoeren of voor een ingrijpendere aanpak een vakspecialist bezoeken. Resultaten in het verleden bieden echter nooit garantie voor de toekomst. Niet van jezelf, niet van de specialist in kwestie. Nieuwe wangen, dikke lippen, permanente make-up, alles is mogelijk. Wie wilt u zijn?

Wanneer u dan zo’n regionale ambachtelijk beschilderde mevrouw bekijkt en lacht denk dan daarbij wel het volgende: deze mevrouw doet in ieder geval iets positiefs en sociaals voor de kleine micro-maatschappij waarin u samenleeft. Zij brengt plezier.
Brengt u zelf ook plezier in de kleinschalige microkosmos om u heen? Onderzoek waar uw kracht ligt en buit het uit voor het collectief belang.

De dame van gips heeft een vrolijke muts op haar hoofd met twee enthousiaste flappen en een bloedkoralen ketting om haar nek. Lichtroze wangetjes en roze lipstick. Waarschijnlijk afkomstig uit het Zeeuwse landschap.
Ze overtuigt mij echter niet. Ik vind haar te hard knallen in deze klederdracht. Maar daarin zit juist wel de aantrekkingskracht en charme als rariteit. Ze is net iets te cliché, net iets te duidelijk Hollands welvaren. Waarschijnlijk was dat ook de bedoeling. Ze moest door de anderen, toeristen of buitenlanders, worden begrepen als het voorbeeld van een Hollandse vrouw.

Wederzijds onbegrip kan voor hilariteit zorgen of verhelderend werken. Het toont wie “zij” zijn en wie wij zijn. Een onuitputtelijke bron van inspiratie voor mij, dat wij en zij.

Mijn gezicht roept om haar versiering. Mijn gezicht wil op weg in de kleinschalige microkosmos waarin ik als elastiek beweeg tussen wij en zij. Mijn gezicht en ik vertonen sporen van het ouder worden. Dat is tragisch en mooi tegelijk. Ook hier komen wij en zij om de hoek kijken. Al is mijn elastiek op dit gebied langzaam rekbaarheid aan het verliezen. Daar heb ik geen invloed op.

Het is afscheid nemen en welkom heten. Weggooien en tegenkomen. Vinden en zoeken. Verfijnen en verdiepen.

“Dat kan echt niet. Zo word je nooit een wij.”
Juist.

Blog-archief

2 thoughts on “De Hollandse vrouw

    1. Hallo Pien,

      Dank je wel voor je reactie. En superleuk dat je plezier hebt bij het lezen. Klein geluk, daar doe ik het voor. En hopelijk komt dit over bij de lezers.

      Mevrouw R.

Laat een antwoord achter aan Mevrouw R. Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *