Nooit eerder vond ik een geruite kinderjurk zoals deze. Met het kaartje er nog aan. Niet gedragen dus. Van Terlenka: sterk, kreukherstellend, wasbaar en plooihoudend. Terlenka is de merknaam van een synthetische stof uit vervlogen tijden. Terlenka is een prachtig woord.
Ik zeg er, om mijzelf te plezieren, altijd broekje achteraan: Terlenka broekje. En denk dan aan een te korte, te wijde en te beige broek voor een te klein meneertje. Die dan een beetje zenuwachtig loopt te ijsberen in de supermarkt. Met een oud versleten linnen tasje dat hij om zijn hoogopgetrokken schoudertjes draagt. Mijn dag kan dan niet meer stuk.
Wat er zou gebeuren wanneer ik een kind dit jurkje aantrek weet ik niet. Kinderen aankleden, ik heb er geen verstand van. Het kind zelf zal duidelijk zijn. Ja, ik wil die jurk of nee, geen sprake van. En dan volgt er wel of niet een aankleed-worsteling.
Maar de omgeving? Wie weet houden de mensen mij voor een kreng van een stiefmoeder. Het zou ze ook kunnen ontroeren omdat het kind lijkt op een Engelse kostschoolpeuter. Of doet denken aan een ver achternichtje van de familie Von Trapp.
Ik zie wel eens moeders die ik ervan verdenk dat zij hun kinderen decoreren in plaats van aankleden. Net als mensen die een roze poedel kopen omdat deze zo mooi in het interieur past. Een afhankelijk levend wezen als stylingobject. Ik geloof niet in zulke sprookjes.
Nee, dan geruite Terlenka jurkjes. Leer uw kleuter expliciet het woord Terlenka aan, bij weigering of adoratie van het kledingstuk. En vergeet niet: herhalen is de kracht van de boodschap. Dus drie keer achter elkaar Terlenka roepen naar je kleine peuter. Dan komt het met de verbeelding van dat lieve kind wel goed. Met dank aan de taal.
En nooit meer onschuldige kinderen of huisdieren decoreren. Trouwens, kleine meneertjes uitlachen mag eigenlijk ook niet.